Contactgegevens vindt u hier...
 

Op dinsdag 16 juli zijn dr. (rabbi) Michael en Lucy Zeitler te gast in de Dorpskerk te Rockanje.

De Zeitlers zijn Messias belijdende Joodse mensen woonachtig in Jeruzalem.

Afkomstig uit de Verenigde Staten, zijn de Zeitlers in mei 2017 verhuisd naar Israël, om daar het evangelie te brengen onder het Joodse volk.

Tijdens de bijeenkomst op 16 juli zullen ze daar ongetwijfeld zelf meer over vertellen.

Maar ook over de plaats van het Joodse volk en de staat Israël in deze tijd in de context van de Bijbel.

Voor iedereen die Gods volk een warm hart toedraagt een goede gelegenheid om dat te onderstrepen met uw aanwezigheid.

En voor iedereen die daar eigenlijk nog niet zoveel over heeft nagedacht, of juist veel vragen heeft, een prachtige kans om meer daarover aan de weet te komen.

Een ding is zeker, de bijbel laat ondubbelzinnig zien dat het Joodse volk de oogappel van God is. 

En de beloften die God aan Zijn volk heeft gedaan zijn nog steeds geldig en zullen worden vervuld.

Als we daar niet van uitgaan, dan is er ook voor de Christenen weinig hoop, want dan zou God geen God van Zijn Woord zijn.

Maar wij weten beter!

Dus iedereen van harte uitgenodigd op 16 juli aanstaande in de Dorpskerk.

Meer details volgen een paar weken van tevoren, maar dan kunt u vast een blokker in uw agenda plaatsen.

Namens de kerkenraad,

Richard Oosterom

Duurzaamheid

Momenteel worden we van allerlei kanten in ons maatschappelijk bestaan geconfronteerd met het begrip duurzaamheid en aangezet tot overdenking daarvan.

Je kunt geen krant openslaan of geen politieke discussie aanhoren of het gaat er wel over. Dan kan het niet anders dan dat we er kerkelijk ook iets van moeten vinden.

Laten we eerst stilstaan bij het begrip duurzaamheid zelf en de betekenis ervan weergeven:

– Richting milieu, waar het veelal in de politieke discussie over gaat.

Dan betekent het: geen blijvende schade aanrichten aan het milieu, zodat de

toekomstige generaties er gebruik van kunnen maken.

In deze betekenis zijn mens (people), milieu (planet) en economie (profit) met elkaar in evenwicht.

– Richting de meer letterlijke betekenis van het woord: bestendig, hechtheid,

langdurig bestaand, solide, weerstand bieden aan destructieve invloeden.

                         

 

Het is vooral de eerste betekenis (milieu) die ons bezighoudt. Zowel politiek, wetenschappelijk en sociaal (ook vooral in de media).

Politiek is er een klimaatbeleid, waar men d.m.v. advisering door klimaattafels probeert te komen tot klimaatwetgeving. Doelstelling is reductie van broeikasgassen

(CO2), tegengaan van de opwarming van de aarde en in het verlengde van deze doelstelling het tegengaan van verspilling.

Wetenschappelijk zijn er technieken nodig om de zgn. energietransitie te doen slagen, dus om fossiel (steenkool, aardolie en aardgas) te vervangen door wind, zon en biomassa. Dit blijkt toch moeilijk en de berekeningen door de verschillende partijen lopen nogal uiteen. Het is zelfs de vraag of we techniek en wetenschap (menselijk handelen dus) niet overschatten, het is maar de vraag of duurzaam naar de menselijke maat onze energieproblemen kan oplossen.

Sociaal zien we grote betrokkenheid van de burgers bij dit vraagstuk met veelal lokaal tal van projecten voor groene stroom, natuurbeheer en verantwoord eten.

De burger uit zich in handelen maar ook in verontrusting en legt druk en verantwoording bij politiek en bedrijfsleven.

Eigenlijk houdt bewustwording van vergankelijkheid en eindigheid de mensheid behoorlijk in de greep. Er lijkt een collectieve angst te groeien m.b.t. de leefbaarheid en dus een angst voor de bedreiging van ons bestaan.

De mensen vechten om de verkrijging van een vrije wil en dat is democratisch gezien natuurlijk goed maar het lijkt of we nu inzien dat die wil te ver is doorgeschoten, zich tegen zichzelf keert met kortzichtigheid, eigen belang en respectloosheid voor de schepping als gevolg.

Merkwaardig is het (of toch niet?) dat de oplossing om uit deze angstgreep te komen is gelegen in de tweede betekenis van het woord duurzaamheid: zoals boven aangegeven: bestendigheid en langdurige hechting.

Dan hebben we het over een andere wetenschap, een niet-technisch weten: God wil een duurzame relatie met Zijn schepping en het geschapene (de mensheid). Hij openbaart zich aan de mens in Woord, Daden en het zenden van Zijn Zoon. Christus maakt het vervolgens mogelijk dat wij onze relatie, onze hechting met God langdurig mogen weten en dat wij daardoor ons leven in duurzaamheid ingebed mogen weten. Dan zijn er weliswaar nog altijd dreigingen in ons bestaan maar behoeven we ons niet bedreigd te voelen. Immers alles wat in God is zal niet onderworpen worden aan eindigheid.

Wel wordt er in de bijbel over eindtijd gesproken (Mattheüs 24): “En dit Evangelie van het koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen. Dan zal aan de hemel het teken van de Zoon des mensen verschijnen. Hij zal Zijn engelen uitzenden en zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenbrengen uit de vier windstreken.”

Dat er vervolgens geen eindigheid is lezen we in de volgende wat moeilijke tekst waarin de zekerheid van behoud en toekomst: “De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen zeker niet voorbijgaan”.

God biedt ons (via Jezus Christus) duurzaamheid en wij worden opgeroepen daaromtrent in geloof en vertrouwen te handelen.

Als we vervolgens teruggaan naar de beide betekenissen van het woord duurzaamheid dan komen in een christen beide betekenissen samen: vanuit geloof een goed rentmeesterschap en vanuit rentmeesterschap respect voor de aarde gedurende lange tijd.

Vanuit het geloof mogen we duurzaamheid koppelen aan het begrip eeuwigheidswaarde. Eeuwigheidswaarde als een ultieme uiting van het begrip duurzaamheid.

Duurzaamheid heeft dus zeker ook betrekking op de omgang met elkaar en de omgang met de kerk.

Als geloofsantwoord moeten we ons aan elkaar hechten en aan de kerk hechten.

Zeker ook als gemeente van de Dorpskerk waar we bescheiden in aantal een groot evangelie willen blijven uitdragen. Onderlinge hechtheid en solidariteit voorkomen erosie van de gemeente. Opgemerkt dient te worden dat de hechting der gelovigen uiteraard van een hogere orde is dan de hechting aan de plaats waar dit geschiedt.

In Johannes 6 vers 39 lezen we:

“En dit is de wil van de Vader, Die mij gezonden heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven heeft, niets verloren laat gaan, maar het doe opstaan op de laatste dag”.

Hier wordt dus verwezen naar eeuwig leven als resultaat van Gods duurzaamheid.

 

Afsluitend:

Er wordt in onze maatschappij veel gepraat, nagedacht en gehandeld om ons duurzaam op de toekomst voor te bereiden.

Goed rentmeesterschap zal ons motiveren hierover na te denken.

Met respect voor alle menselijke inspanningen moeten we echter niet vergeten dat we al een garantie hebben voor duurzaamheid naar de toekomst. Hier hebben we noch fossiele brandstof noch zon- en windenergie voor nodig, maar hier hebben we Jezus Christus voor nodig als onze brandstof. Dan is er de zekerheid van eeuwigheidswaarde.

Dan kunnen we vervolgens zeggen:

Duurzaamheid, door mensen betwist maar door God al beslist.

Met vriendelijke groeten, mede namens de kerkenraad, A.P. v. E.