Van de voorzitter


Naam

We hebben allemaal een naam waardoor we persoonlijk aanspreekbaar zijn en persoonlijk gekend worden. We hebben een voornaam die een nogal verschillende ontstaanswijze kent, van vernoemend tot geheel vrij , de laatste soms niet-Nederlands en met modieuze invloeden. Daarnaast hebben we een achternaam, een familienaam. De naamgeving is in de Middeleeuwen begonnen.
Aanvankelijk hadden de mensen slechts één naam maar door de groei van de bevolking werden er beschrijvingen toegevoegd die evolueerden tot achternaam.
Achternamen vertellen verhalen over onze voorouders en onthullen onze culturele en geografische oorsprong.
Zo worden we dus als mens gekend en geregistreerd.
Maar is dit alles ? Zeker voor een christen is er meer over naamduiding te zeggen, is er meer over koppeling van naam en identiteit te zeggen.

Allereerst worden we gedoopt in de Naam (met hoofdletter !!) van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Door het verlossende werk van Jezus Christus mogen we ons meteen al kinderen van God weten. Christus heeft ons geleerd om God Onze  Vader te noemen. De doop symboliseert dat we ons leven onder de zegen van de Drie-eenheid stellen.
Vervolgens erkennen we het gezag van de Naam zoals dat beschreven is in Mattheüs 28 als opdracht aan de discipelen (en ook aan ons) :

Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, hun lerend alle wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.

In Handelingen 3 geneest Petrus een kreupele man die daarna weer kan lopen door te zeggen :

In de Naam van Jezus Christus de Nazarener, sta op en ga lopen.

Dat begint dus met de erkenning van het gezag van Christus om de genezing tot stand te brengen.
Als laatste Bijbelcitaat aangaande de naam :

Als u smaad wordt aangedaan om de Naam van Christus, dan bent u zalig, want de Geest van de heerlijkheid van God rust op u. Wat hen betreft ( de boosdoeners ) wordt Hij wel gelasterd, maar wat u betreft wordt Hij verheerlijkt.

Deze passage zegt alles over de zeggingskracht en de afkomst van de Naam ( dus met hoofdletter ).

Recent hebben we in de kerkenraad de lijst met namen van de leden van onze Hervormde Kerk doorgenomen. U weet, we hebben doopleden, belijdende leden, mensen die zijn mede-geregistreerd  en vrienden op onze ledenlijst.
Dat waren 500 namen die heel divers aan onze kerk verbonden zijn.
Waarom we hier mee bezig zijn zult u wellicht t.z.t. vernemen maar in dit artikel gaat het om de betekenis van je naam binnen ons  christelijk verband en verbond.

In de geloofsgemeenschappen en dus ook in onze kerk hebben we ledenlijsten met heel veel namen en we hebben de Bijbel met Die Ene Naam.
Omdat we fysiek van deze wereld zijn maar geestelijk ook van de Nieuwe Wereld moet er een verbinding zijn tussen onze naam en de Naam van de Almachtige. Dat betekent dat we in feite als gelovigen een dubbele naamgeving dragen. Dat betekent dat we daarvoor instaan en mede door het als zodanig uit te dragen.

De schepping is harmonieus en compleet. In alles is God herkenbaar.
Aan ons als persoon zijn tegelijkertijd twee namen af te lezen:

• De wereldse naam , onze naam in deze wereld, ons naambordje , ons etiket waardoor we als persoon te onderscheiden zijn van de ander.
• Maar we mogen ook leven in de Naam van……, daarmee vertegenwoordigend de oorsprong en het fundament van ons leven.

 
Daarmee zijn we complex en eenvoudig tegelijk.
In de liefde van Christus voor deze wereld mogen we de liefde van God (onze Vader) voor deze wereld kennen en in onze aardse naam Zijn hemelse Naam
ervaren.
In onze naam is  het kwetsbare van de mens en de almacht van Zijn Naam verenigd.

Dat geeft een veilig gevoel, een gevoel van ultieme liefde.
Aan ons om in betrokkenheid je als zodanig aan de wereld en aan God bekend te maken.

Een zegenrijk bestaan toegewenst in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Hartelijke groet, mede namens de kerkenraad, A.P. v. E.