Contactgegevens vindt u hier...

Van de voorzitter


Dienen


Bezoek aan een stad via een georganiseerde Stedentrip is een goede actie om veel van de betreffende stad te zien en veel over de historie te vernemen. Het zijn veelal reizen van rond de vijf dagen waarbij er voor verplaatsing en hotelverblijf wordt gezorgd met daarnaast een programma waarin stadsgidsen je bijpraten over cultuur en historie.
Recent heb ik samen met mijn vrouw op deze manier de stad Praag in Tsjechië bezocht. Het bezoek aan zo een stad laat indrukken achter met conclusies die overigens ook voor vele andere hoofdsteden zouden kunnen gelden.
Praag is een verrassend mooie en schone stad gelegen aan de rivier de Moldau.
Als je bij de rivier vanuit het dal omhoog kijkt zie je Praag links en rechts op de heuvels rondom opdoemen. Aan de oostzijde zien we de oude stad met de restanten van de oude joodse wijk ( er was hier altijd een groot getto ) met daaromheen de nieuwe stad en aan de westzijde van de rivier zien we de hoogste bouwwerken, de bekende Praagse Burcht. Op het niveau van de rivier zijn er enkele brugverbindingen waaronder Karelsbrug, een toeristische trekpleister, een brug gebouwd rond 1400 onder keizer Karel de vierde van het Heilige Roomse Rijk ten tijde dat Praag een aartsbisdom werd en tevens een universiteit kreeg. Om de geschiedenis even af te maken: eerst in 1918 was Tsjechoslowakije een zelfstandig land, later vreedzaam verdeeld in Tsjechië en Slowakije.
In de stad Praag op het Oude Stadsplein is er het monument ter nagedachtenis aan Jan Hus, de rector van de Universiteit van Praag, die in 1415 als ketter op de brandstapel belandde in de strijd tegen corruptie in de Roomse Kerk en haar aflatenhandel. Eigenlijk begint hier de Reformatie.
Dat Praag eens een centrale plaats had in de Europese wereldse en kerkelijke machtsstructuur is te zien aan de vele mooie gebouwen in renaissance , barok en jugendstil stijl. De straten zijn er schoon, de mensen aardig en gedisciplineerd. De mensen zijn er trots zich te hebben ontworsteld aan het communisme en zetten zich in voor hun nationale identiteit.
Vanaf de Praagse Burcht waar nu o.a. de President woont is er een fraai uitzicht op historisch Praag beneden met een veelheid aan indrukwekkende regeringsgebouwen, kerken, kloosters en kathedralen.
Het geheel overziend kwam de gedachte bij mij op dat ik op dat moment een voetprint zag van de vele eeuwen kerkelijk en wereldlijk bestuur, van de vele eeuwen waarin de elite, in welke dienende functie dan ook, haar bemoeienis voor het nageslacht en waarschijnlijk voor God heeft zichtbaar willen maken.
Zo een panorama-gedachte zou overigens gelden voor de meeste hoofdsteden binnen Europa. Duidelijk is vaak wel dat heersers ook naar de toekomst gekend wilden zijn, dat in de voetprint van gebouwen hun selfie zichtbaar zou worden.


Juist die overweldigende aantallen gebouwen, kerken en historische monumenten deden me afvragen of dit nu het resultaat is van goed beheer van het aan de mens toevertrouwde “goede rentmeesterschap”.
Ik stelde de vraag of datgeen, waaraan we ons vergaapten, wel was ontstaan door een juist dienen, door dienaren met de juiste gedienstigheid of is het toch meer een zichtbaar roemen van de machthebbers zelf ?


Wat is juist dienen?
Het is duidelijk dat we ons morele kompas kunnen vinden in de bijbel.
Paulus schrijft erover in 1 Kor. 3 . In de gemeente Korinthe was er verdeeldheid ontstaan met stromingen gekoppeld aan personen (en dus ook roemen aan personen).
Paulus benadrukt dat er slechts één fundament is waarop gebouwd kan worden en dat is Christus. In dienstbetoon en beheer moeten Christus en de geheimenissen van God zichtbaar zijn.
Dat vereist rechtvaardigheid, betrouwbaarheid en een niet roemen naar mensen.


In zo een stadsgezicht van bovenaf waar juist ook de veelheid van kerktorenspitsen je ogen doet prikkelen komt toch ook de beleving op dat het gedrang van kerken om een plaatsje op de stadsgrond overeenkomt met het strijden van mensen om elkaars mening en dat ligt zeer ver af van de dienstbaarheid zoals boven beschreven. Er wordt zichtbaar dat verdwaasdheid onder de mensen omtrent hun eigen opvatting de wijsheid van God geweld aandoet.
Binnen menselijke wijsheid is veelal de mens zelf centraal en is het roemen van de mens leidraad, binnen Gods wijsheid is Christus centraal en zijn dienstvaardigheid en liefde de leidraad.


Door Christus mag je met God een arbeidsovereenkomst hebben en de gemeente is Gods bouwwerk als resultante daarvan.


Dit is geen pleidooi om aan de schoonheid van de bouwkunst door de jaren heen ook maar iets af te doen. Het is meer bewustwording dat er ook spirituele bouwkunst is door de jaren heen en dat de beoordeling daarvan andere parameters kent. In dit laatste staat niet de techniek centraal maar de genade.


Tot slot, om het werelds dienen en het dienen vanuit geloof te accentueren:


Dienen heeft ons in alle opzichten veel opgeleverd, menselijke inzet heeft werelderfgoed gecreëerd.
Gedienstigheid naar God , het volgen van Jezus Christus, is de opmaat naar hemels erfgoed.


Hartelijke groet, mede namens de kerkenraad, A.P. v. E.