Van de voorzitter


Moed inspreken


We hebben allemaal een verschillende achtergrond. We zijn waarschijnlijk in behoorlijk uiteenlopende gezinnen opgegroeid. Hechte gezinnen, gebroken gezinnen, gastgezinnen, gezinnen met veel warmte, gezinnen met minder warmte. Velen van ons zijn waarschijnlijk in een christelijke traditie groot gebracht maar er zijn er ook die dit levensbeschouwelijke element in hun jeugd hebben moeten missen. We gaan dus met een verschillende basis-bagage het leven in om onszelf te ontwikkelen en de daarbij behorende uitdagingen aan te gaan en moeilijkheden het hoofd te bieden.
We kunnen het erover eens zijn dat het leven niet vanzelf gaat en dat we tegen weerstanden zullen oplopen.
Voor iedereen herkenbaar:
Om overeind te blijven moet je jezelf vaak moed inspreken of is het wenselijk dat anderen je moed inspreken.


Moed inspreken kan eigenlijk op twee manieren:

1. In de vorm van aanmoedigen, dan probeer je iemand iets te laten doen door hem/haar aan te sporen of te stimuleren. Je probeert eigenlijk te activeren wat er in de persoon zelf in potentie aanwezig is.
2. In de vorm van bemoedigen, daarbij probeer je iemand te troosten of hoop te geven door waarden van buitenaf ( buiten de persoon ) aan te dragen. Hierin zit dus iets overdrachtelijks.

Aanmoedigen kan dus vanuit de één op één relatie.
Bemoedigen vereist een bijdrage vanuit de derde persoon om gerealiseerd te worden.


Het woord bemoedigen komen we ook tegen in de bijbel, of strikter gezegd:
De bijbel is eigenlijk één en al bemoediging.


Een voorbeeld van zo een bemoediging waarbij we met hulp van buiten ons opgeroepen worden tot innerlijk doorzetten en moed houden vinden we b.v. in Philippensen 2 :
“ Als er dan enige bemoediging is in Christus, als er enige troost is van de liefde,
als er enige gemeenschap is van de Geest, als er enige innerlijke gevoelens en ontfermingen zijn, maak dan mijn blijdschap volkomen ( zegt Paulus ) , doordat
u eensgezind bent, dezelfde liefde hebt, één van ziel bent en één van gevoelen”.
Dit is natuurlijk een fantastische bemoediging voor het leven, een wegwijzer waar een aanmoediging in is vervat.


Bij moed inspreken is het uiteraard van belang dat de bemoedigingen een universele en continue waarde hebben, dat ze op ieder (zwak) moment van ons leven geldingsdrang hebben waar ook ter wereld.
Er moet dus eeuwigheidwaarde in zo een bemoediging zitten anders zijn we overgeleverd aan de grillen van het moment of de waan van de dag.
Welnu in de bijbel vinden we de bemoedigingen met eeuwigheidswaarde, het gaat immers over Gods Woord en het werk van Jezus Christus.


De manifestatie van God zal ons altijd bemoedigen als we Hem in ons leven toelaten. Dit laatste is genoeg ,verder krijgen we alles geschonken.
Een aanmoediging gevolgd door een bemoediging wordt door Christus als volgt verwoord:
“ Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. Want mijn vlees is het ware voedsel en Mijn bloed is de ware drank” ( Johannes 6).


Ook al vinden we zelf geen woorden dan is een verwijzing naar Jezus bemoediging en een leefwijze naar Jezus voorbeeld voldoende om iemand moed aan te bieden.
Dat heet aanmoedigen om iemand bijbels te bemoedigen.


Met deze kennis moedig ik een ieder aan om zich over te geven aan een bemoedigd en bemoedigend leven.


Met vriendelijke groet, mede namens de kerkenraad, A.P. v. E.