|
|
» De Gemeente
|
Hervormde Gemeente Rockanje
|
|
Predikant
Predikant
MEDITATIE
WIE ZONDER ZONDE IS…
Bekende woorden van Jezus uit het evangelie naar Johannes (Joh.8). Je ziet die vrouw voor je, die op heterdaad door de Schriftgeleerden en de Farizeeën betrapt is op overspel. Zij wordt bij Jezus gebracht. Opmerkelijk dat de man ontbreekt met wie zij overspel heeft gepleegd. Is hij misschien een collega van de heren wetsgeleerden? Is hier sprake van een dubbele moraal? De vrouw die aanleiding geeft en de man die vrijuit gaat?
In ieder geval gaat het hier om een botsing tussen die wetsgeleerden en Jezus. Zij willen Hem verzoeken om Hem te kunnen aanklagen. De vrouw wordt in het midden bij Jezus gezet. Te kijk. Te schande. Verlamd door schrik zie je haar staan. Benauwd door schuldbesef. De handen voor de ogen. Vreselijk, wat een beeld!
Een vrouw op overspel betrapt. Is de wet van Mozes niet duidelijk? Steniging!
‘Meester, wat vindt U daarvan?’ Ze denken Jezus nu in een hoek gedreven te hebben? Is Zijn liefde voor zondaren niet enorm groot? Dat is hun grote
ergernis. Maar Hij wil toch ook trouw blijven aan de wet van Mozes?
Jezus bukt Zich en begint met Zijn vinger te schrijven op de grond. Blijkbaar gaat het om het schrijven zelf. Wil Jezus daarmee de aandacht afleiden van de vrouw of een moment van bezinning scheppen? Die wetsgeleerden begrijpen er niets van en blijven aandringen. Dan richt Jezus Zich op: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen’. Opnieuw bukt Hij Zich voorover en gaat weer schrijven.
Het is een kolossaal antwoord. Jezus laat die wetsgeleerden helemaal over aan henzelf én aan God, maar óók: Hij houdt Zich precies aan de wet van Mozes. Twee getuigen, die als eersten de steen moeten werpen, zo lezen wij in Deut.17. Echter die eersten worden nu: diegenen die zonder zonde zijn. Zo houdt Jezus hun de wet van God in haar laatste en diepste ernst voor ogen. Wie de wet hanteert, moet het consequent doen. Als iemand, zoals hier, buiten de officiële rechtbank om, een particulier rechtsgeding op touw zet, moet hij op grond van een morele superioriteit handelen. Anders gezegd: telkens wanneer wij ons verheffen boven hen die in onze ogen slechte dingen hebben gedaan, mogen wij, buiten de rechtbank om, alleen mensen veroordelen en aan de schandpaal nagelen, als wij zelf zonder zonde zijn.
Ze gaan weg, één voor één. De oudsten het eerst! Je ziet het voor je: Jezus en die vrouw. Nog steeds staat zij in het midden. In met midden waarvan? Blijkbaar is het nog niet tot haar doorgedrongen, dat het dreigende gevaar is geweken. Jezus richt Zich op en zegt troostvol tegen haar: ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’ Als een echo op Jezus vraag spreekt deze vrouw dan voor het eerst in dit verhaal: ‘Niemand, Heer’. ‘Ik veroordeel u ook niet. Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer’.
Jezus zet deze vrouw weer in de ruimte. Ze mag en kan weer ademhalen! Nee, Hij keurt geen enkele zonde goed, maar Hij houdt ons er niet in gevangen. Pas dit eens op jezelf toe. Zó is Jezus, in Wie God Zich aan ons laat zien. Dat wat ons de adem kan benemen, omdat wij allemaal in de grond van de zaak niet zonder zonde zijn en onszelf menigmaal in situaties kunnen manoeuvreren, waar wij heel concreet met de gevolgen van onze zonde geconfronteerd worden, zodat je benauwd kan raken door schuldbesef of zelfs door schande en schaamte, daar wil Jezus je weer in de ruimte zetten.
Wij pinnen anderen nogal eens vast op hun fouten en dwalingen. Eén misstap en tegenwoordig wordt er dan gezegd dat iemand fout is. Sterker nog: iemand is al fout, ook al zijn er enkel beschuldigingen en is er nog niets bewezen! Hoe dan ook, menigmaal hanteren wij de regel: eens een dief, altijd een dief.
Tien jaar geleden heeft hij enig geld ontvreemd,
de cel heeft hem voorgoed daarvan genezen.
Hoewel men sinds die tijd geen kwaad van hem verneemt,
wordt hij nog altijd met de vinger nagewezen.
De schooljeugd scheldt hem stiekem uit voor dief,
de wijven kletsen, dat hij heeft gezeten,
in de omgang is men aardig tegen hem en lief:
achter zijn rug? Hij moest eens alles weten!
Door niemand wordt hij eigenlijk vertrouwd
en door de meesten heimelijk gemeden.
Alleen God, die zijn leven heeft doorschouwd,
rekent met nu en niet met het verleden.
Dat laatste: wat een evangelie! Gods zoekende en bevrijdende liefde in Jezus! Wanneer je die hebt ontdekt, dan begrijp je ook dat je vrijspraak hebt ontvangen om voortaan bevrijd te gaan leven. ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer’. Uiteraard verwacht Jezus niet dat haar leven voortaan zondeloos zal zijn, maar wel dat dit haar streven, haar richting is waarin Hij graag wil dat haar leven zich voortaan gaat bewegen. Vergeving is immers niet hetzelfde als tolerantie. Het betekent juist dat de zonde heel erg is, maar dat God ervoor kiest om die weg te doen. Dát is Gods barmhartigheid, op het diepst zichtbaar wanneer Jezus aan het kruis hangt op Golgotha. Hij, als enige zonder zonde, had als eerste een steen kunnen opnemen en naar die vrouw kunnen gooien, maar Hij koos ervoor om het Lam van God te zijn, dat de zonde van de wereld, van u, jou en mij, wegneemt.
Wij zijn in deze Veertigdagentijd, de tijd voor Pasen, op weg naar Goede Vrijdag. Het gaat op het kruis aan. Jezus wordt die weg door mensen opgedreven. Men wil Hem de wereld uitwerken. Hij had kunnen capituleren, als Hij aan Zichzelf had gedacht. Hij gaat echter door. Zijn bloed vloeit straks, maar tevens geeft Hij Zijn bloed, Zichzelf. Wanneer je nu je eigen naam leert spellen in het licht van dit onbegrijpelijke wonder, wordt het dan niet?
‘Laat mij een mens zijn die de ander de ruimte van de liefde geeft’.
Ds. William Quak
| | terug
|
| |
|
|
|
|
