Van de voorzitter


Passeren
Wij zijn in ons mensenleven gevangen in ruimte en tijd.
Wij bewegen ons t.o.v. elkaar en t.o.v. van de dingen om ons heen terwijl we daarbij tegelijkertijd een beweging (een sprong) in de tijd maken. Immers de tijd staat niet stil. Tegelijkertijd beweegt alles rondom ons zich t.o.v. onszelf. Je zou kunnen zeggen dat er heel veel passeerbewegingen in ons leven plaatsvinden. Dat passeren is niet alleen fysiek (voorbijgaan) maar kan ook geestelijk zijn (woorden en gedachten die passeren) als ook gevoelsmatig (je gepasseerd voelen in gevoelige kwesties).


Voetballers kunnen beroemd worden om hun passeerbewegingen. Maar in onze dagelijkse realiteit is alles wat aan ons passeert niet altijd positief. We laten momenten en ervaringen achter ons en moeten dan afwachten welke waarde een nieuw levensmoment, dat voor ons ligt, heeft. Dat kan blijdschap en tevredenheid opleveren maar soms ook verdriet en teleurstelling.
Te midden van deze bewegingen zijn we dus als maar onderweg in ons leven, als maar bewegend naar een volgend moment met de ervaringen van een vorig moment. Als het goed is zijn de opgedane ervaringen bouwstenen voor ons toekomstig beleven en proberen we meerwaarde aan onze identiteit toe te voegen. Om daar ogenblikkelijk aan toe te voegen dat we, met wat we worden in de tijd, ook anderen moeten helpen waarde resp. meerwaarde te verkrijgen . Dat lijkt me een levensopdracht en zeker een christelijke opdracht. Op deze manier betekent passeren niet de ander in de kou laten staan maar de ander te laten delen in al datgene wat je in het voorbijgaan voor hem of haar kunt betekenen. We worden genodigd om passeren een positieve duiding te geven.


Na deze inleiding terug naar onze kerkelijke gemeente:


De vakantieperiode loopt ten einde en de dreiging van het Covid virus neemt af. Heeft het passeren van deze twee perioden iets bij ons achtergelaten of doet het een gedachte bij ons opkomen ?
In de vakantieperiode waren er minder kerkelijke activiteiten en stond de pastorale zorg eveneens op een lagere stand. De kerkenraad wil weer zo snel mogelijk voorwaarden scheppen voor een breder scala aan activiteiten en hoopt daar de ontwikkelingen in de samenwerking met de Welkomkerk in te kunnen meenemen. Zoal eerder gezegd: alles stap voor stap en niet buiten u om.
De Covid periode was uiteraard niet makkelijk en heeft van een ieder geduld gevraagd alsmede vertrouwen naar de toekomst. De betrokkenheid van onze actieve leden was van grote waarde om ons blijvend gemeenschap te voelen .
De individuele bereidheid en mogelijkheid om de diensten te bezoeken heeft geresulteerd in een kerkgang waar we tevreden over mogen zijn.
Het zal duidelijk zijn dat we uit de brand waren met de online-diensten enige tijd geleden, maar we doen toch een zwaar beroep op een ieder om zo mogelijk de diensten weer lijfelijk te bezoeken. We zijn getalsmatig klein en moeten toch onze gemeente levend houden in woord en daad, daar hoort ook de persoonlijke presentatie bij.


Het passeren moet verlangen oproepen: een verlangen om weer volop deelgenoot te zijn. We hopen dat ook uw gedachten worden gevoed door dit verlangen.


Het is u vast wel bekend dat de apostel Paulus veel onderweg was, hij maakte een aantal grote reizen om het evangelie te brengen en nieuwe gemeenten te ondersteunen. Hij maakte dus veel passeerbewegingen en die hadden een enorme positieve uitwerking op de verbreiding van het christelijk geloof.
In al dat passeren was hij onderwijzend en deed hij oproepen aan mensen om zich te veranderen.
Laten we eens bezien hoe dat in Filippenzen beschreven staat:
“ maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Jezus Christus”.
Laten we, nu we zover gekomen zijn, naar dezelfde regel wandelen, laten we eensgezind zijn”.
Hij roept op om te leven als burgers van de hemel:
” Ons burgerschap is in de hemel, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk Jezus Christus”.


Passeren, veranderen en het heil komen zo op één lijn te liggen.


We worden opgeroepen in alles wat we passeren of aan ons passeert onze intentie van rechtvaardigheid te tonen en wel de rechtvaardigheid uit God door het geloof in Christus.
Anders gezegd: we moeten ons inwendig veranderen (onszelf passeren) om dichter bij Gods gerechtigheid te komen, mogelijk gemaakt door het offer van Jezus Christus.


Veel passeerbewegingen in de juiste richting toegewenst.


Met vriendelijke groet, mede namens de kerkenraad, A.P. v. E.