Van de voorzitter

Kerstviering

Er wordt heel wat gevierd in ons leven, zeker bij bijzondere gebeurtenissen waaraan we waarde toekennen. Blijdschap is de overheersende emotie.
In groter verband zijn er ook nationale vieringen, nationale feestdagen, waarbij we in verbondenheid met elkaar onze vreugde uiten vanuit het besef dat je als enkel individu deel uitmaakt van een realiteit die jou bestaanszekerheid en overleving geeft. Een krachtenveld waarbinnen we ons veilig voelen.
Gelovigen mogen zich mensen van deze wereld weten maar mogen zich ook reeds veilig voelen in die Nieuwe wereld, het Koninkrijk der hemelen.
Wij bevinden ons dus eigenlijk in transitie waarbij we op twee niveaus onze afhankelijkheid ervaren maar zeker ook onze dankbaarheid tot uitdrukking willen brengen in de viering van feestdagen.
Omdat we veiligheid en voorspoed nastreven juichen we voor de aardse machthebber en ontvangen we met grote blijdschap dat wat onze Hemelse machthebber ons aanreikt.
Dat brengt ons bij twee vieringen waarin het koningschap centraal staat.

Allereerst de viering van Koningsdag. De koning is de regerend vorst, de hoogste bestuurder.  Onze eerste koning was Lodewijk Napoleon (1806 ), over het koninkrijk Holland.  Aanvankelijk kennen we Waterloodag (slag bij Waterloo) , daarna Prinsessedag , sinds 1891 Koninginnedag en nu Koningsdag.
Opgezet om de nationale eenheid tot uitdrukking te brengen d.m.v. eer en trouw aan de monarchie. Een dag van blijdschap voor heel het volk . Daar wordt dan wel verantwoordelijk bestuur voor terugverwacht.
De relativering in de uitoefening van dit ambt vinden we (gelukkig! ) terug bij de eedaflegging van de koning :” Zo waarlijk helpe mij God almachtig ”.

Vervolgens komen we bij de viering van Kerstmis, dat is eigenlijk ook een Koningsdag.
Bij de aankondiging van de geboorte van Jezus zegt de engel Gabriël tegen Maria:
” En Hij zal over het huis van Jakob Koning zijn tot in eeuwigheid en aan Zijn Koninkrijk zal geen einde komen”.
In de lofzang van Maria lezen we over de Vader van dit Koningskind: ” Hij Die machtig is heeft grote dingen aan mij gedaan en heilig is Zijn Naam. Hij heeft machtigen van de troon gestoten en nederigen heeft Hij verhoogd ”.
Maria zet God hier al neer als de Allerhoogste in de rij der Koningen.
In Johannes 5 zegt Jezus over de positie van Zijn koningschap : ” Ik kan van Mijzelf niets doen. Zoals Ik hoor, oordeel Ik en mijn oordeel is rechtvaardig, want Ik zoek niet Mijn wil,  maar de wil van de Vader, Die Mij gezonden heeft”.

Zo vieren we met kerstmis de geboorte van Christus, de Overste der koningen, de Messias ( de gezalfde van God ).

Dan aan u de  vraag : Bent u nu, anno 2025, blij , als onderdaan van deze twee Koninkrijken ?
Een blijheid die zich niet alleen uit in uiterlijkheden maar zeker ook door besef en bezinning meer glans krijgt. Feestvieren en goed eten mogen zeker een plaats hebben in onze cultuur en je bent bevoorrecht als je daaraan kunt deelnemen.
Maar van onderdanen die kunnen vieren en zich bevoorrecht weten wordt ook verantwoordelijkheidsgevoel gevraagd . Zeker als we beseffen dat er veel mensen zijn die minder blij zijn en moeten knokken voor hun dagelijks bestaan.

Verantwoordelijk naar datgene waar de aardse koning voor staat door loyaal te zijn aan de democratie en op te komen voor volk en vaderland. Vrede en saamhorigheid mogen dan samenkomen in vieringen.

Dan de verantwoordelijkheid in onze viering van de Hemelse Koning.
Dat begint met de Kerstviering en vindt haar volle betekenis in de Paasviering.
Karakteristiek voor de Kerstviering is de kerstboom, eigenlijk een symbool voor vruchtbaarheid en goddelijkheid uit heidense culturen en daarom ook lange tijd uit de christelijke traditie geweerd maar uiteindelijk geaccepteerd met de gedachte dat de driehoekige vorm doet denken aan de heilige Drie-eenheid.
Het licht in de kerstboom staat voor nieuw leven en in het christendom voor de geboorte van Jezus Christus.

Als Christenen erkennen we de hoogverheven positie van Koning Jezus, dus in het Koninkrijk der Hemelen gezeten naast de troon van God de Vader.
Hij heeft deze hoge positie omdat Hij zich voor ons heeft willen verlagen.
Dit vraagt van ons een nederige positie om Hem en de Vader te verhogen.

Uiteindelijk gaat het er in de Kerstviering dus om dat we te midden van alle gezelligheid en franje vanuit het binnenste van ons als individu onze Hemelse Koning de hoogst mogelijke eer en lof toezingen en dat vanaf Zijn geboorte.

Zijn geboorte heeft ons het leven geschonken.
Zijn kruisiging en opstanding heeft ons het eeuwige leven geschonken.
Dat vraagt om een kerstviering waarin respect, liefde en overgave centraal staan.

Hartelijke groet, mede namens de kerkenraad, AP. v. E.