Beste gemeenteleden ,

Hierbij bericht ik u namens de kerkenraad ,dat met ingang van zondag 20 december  de kerkdiensten vanuit onze kerk alleen nog digitaal worden uitgezonden (dus zonder kerkgangers)  via    kerkomroep.nl  (Hervormde Gemeente Rockanje)  . Wel zullen de noodzakelijke ambtsdragers en de organist  aanwezig zijn .  We zijn tot dit besluit gekomen mede vanwege het dringend advies van hogerhand om de erediensten zoveel mogelijk digitaal te houden ,dit om het aantal fysieke contacten zoveel mogelijk te beperken.  De verhevigde uitbraak van het COVID 19  virus noodzaakt hiertoe.

met vriendelijke groeten namens de kerkenraad van de hervormde
gemeente Rockanje 

Wim van Rietschoten    
-------------------------------------------------------------------------

De liturgie voor de eredienst op zondag 17 januari vindt u :     hier...
 

Vanuit de Diaconie willen we graag de volgende oproep doen.
Het coronavirus houdt heel Nederland in de greep, dus ook Rockanje.

Als u hulp nodig heeft voor het halen van boodschappen en/of medicijnen en u heeft niemand in de buurt of buren die u kunnen helpen, neemt u dan contact op met Emmie (402579) of Carla (321789).

-***********-

Wilt u een kaartje sturen naar de meest kwetsbare mensen in de “Stuifakkers”, “Leemgaarde” en andere verzorgings- en verpleeghuizen. Maar ook naar het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis te Dirksland, degenen die daar moeten blijven, mogen bijna geen bezoek ontvangen. Dus is het erg fijn dat er toch aan hen gedacht wordt.

OUD EN NIEUW

Wij staan op de drempel van oud en nieuw.

Nog even en wij laten het bijna oude jaar 2020 achter ons en gaan een nieuw jaar beginnen.

Wat zou ík wensen voor 2021?

Bij alle persoonlijke wensen –

• dat het mij en de mijnen goed mag gaan - heb ik als grote wens dat het oude normaal weer terug mag keren,

• dat het coronavirus geen beslag meer legt op ons,

• dat wij elkaar weer de hand kunnen geven, in elkaars nabijheid kunnen zijn zonder anderhalve meter afstand,

• dat er geen angst meer voor besmetting is, geen mondkapjesplicht en er geen coronaboetes meer bestaan,  kortom:

• dat wij weer die vrijheden kunnen genieten, die bij het oude normaal horen. Ook als het gaat om gemeente-zijn. Koffiedrinken, gespreksavonden, een onbelemmerde kerkgang zonder restricties van aantallen of, zoals nu, niet enkel online diensten meer.

• Het oude normaal…

Toch strekt mijn diepste wens zich met name uit over dít, dat ik hoop dat wij het oude normaal voorgoed achter ons laten in 2021. Uiteraard bedoel ik dit in een ander kader, namelijk dat wij met elkaar beseffen dat wij als christenen geroepen zijn om het nieuwe van Gods Koninkrijk, Zijn nieuwe wereld, waarin wij door het werk van God in Jezus Christus reeds zijn geplaatst, weten weer te geven.

Door Jezus komst op deze aarde heeft er iets beslissends plaatsgevonden, iets dat de tijd voorgoed heeft veranderd.

De tijd is dan ook meer dan een tikkende klok, meer dan de overgang van het ene in het andere jaar. De tijd is door God gevulde tijd. Door de komst van Jezus is er een keerpunt in de tijd aangebroken.

Onze dagen rijgen zich niet zomaar aaneen, totdat ons einde er is; de wereldgeschiedenis is niet slechts een stroom waarvan het onzeker is waar die uitmondt, nee, het is zoals Jezus ons voorhoudt in het begin van het evangelie naar Marcus:

‘De tijd is aangebroken, het Koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws’.

De tijdgenoten van Jezus vertrouwden op allerlei dingen: hun afkomst, hun land, hun tempel, hun wetten. Zelfs op hun God - op voorwaarde dat God wel deed wat ze van Hem verwachtten. Jezus roept hen op te vertrouwen op het goede nieuws dat God iets nieuws aan het doen was. Dat nieuwe krijgt gestalte in Hem. We zien dat in Jezus woorden, maar ook in Zijn wonderen en tekenen. Jezus belichaamt Gods nieuwe wereld en in Zijn kruis en opstanding heeft Hij die wereld vuurvast gemaakt. Zo vast dat het niet meer stuk kan en wij ons op weg mogen weten naar Gods toekomst. Om het nog anders en sterker te zeggen: die toekomst is reeds al heden. Het is dus een ‘reeds’ en ‘nog niet’. Geloof hechten aan dit goede nieuws, betekent dan ook niets anders, dan dat je je realiseert dat er in Jezus iets nieuws tot stand is gekomen. Wanneer je nu leert zien op Hem en in Hem geworteld raakt, ben je deelgenoot van dat nieuwe.  Zoals Paulus zegt in 2 Cor. 5: ‘Iemand die één met Christus is, is een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen’.

Daarom is dít mijn grootste wens, dat wij met elkaar beseffen dat wij, zoals Petrus zo mooi zegt in zijn eerste brief, een koninkrijk van priesters zijn, een heilige natie, een volk dat God Zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar Zijn wonderbaarlijke licht.

Telkens nu wanneer je aan die roeping tekort doet, zeg je in feite:‘Ik geloof eigenlijk niet dat Gods Koninkrijk, Zijn nieuwe wereld, is gekomen’. Mag je dat zo sterk zeggen? Ik noem een andere tekst, Jezus die in het evangelie naar Mattheüs zegt dat wij het zout van de aarde zijn en het licht in de wereld. Ja, wij zijn het. Tevens weten wij dat wij het ook nog heel vaak niet zijn.  Hoe vaak bijvoorbeeld zijn wij geen sta in de weg voor anderen als het gaat om het christelijk geloof? Menigmaal schieten wij tekort in onze roeping. Het is goed om helder te onderscheiden. Er is namelijk een verschil in zondigen en tekortschieten. Vaak wordt dat onderscheid niet gezien en wordt alles op één grote hoop gegooid. Het gevolg is dat wij met een behoorlijk schuldgevoel kunnen rondlopen, het gevoel nooit Gods norm te kunnen halen. Dat kan verlammend werken. Wij zijn in alles zondaren, zo wordt er dan gezegd. Zonde in de Bijbel is echter een bewuste daad van overtreding, iets dat je niet kan zeggen van tekortschieten. Wie zijn of haar zonde belijdt, en zich dus bewust is van wat er verkeerd is gedaan, mag rekenen op Gods vergeving. Wie echter tekortschiet, en dat doen wij allemaal, hoeft niet om vergeving te vragen, die mag juist schuilen bij God en weten dat Hij je in al je zwakheden aanvaardt. Ik denk aan dat prachtige lied, Gez.487:

De Heer heeft mij gezien en onverwacht

ben ik opnieuw geboren en getogen.

Hij heeft mijn licht onstoken in de nacht,

gaf mij een levend hart en nieuwe ogen.

Zo komt Hij steeds met stille overmacht

en zo neemt Hij voor lief mijn onvermogen.

Prachtig zien wij dat geïllustreerd in de gelijkenis van de verloren zoon. Zo wordt deze gelijkenis vaak ten onrechte genoemd. In deze gelijkenis, die dus een andere betekenis heeft dan die wij ervan hebben gemaakt, belijdt de jongste zoon: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u’. Dat is een schuldbelijdenis.

Vervolgens zegt hij: ‘Ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden’. Hij schaamt zich. Wat doet die vader? Wat voor antwoord geeft hij zijn zoon op diens schaamte? Hij krijgt het mooiste gewaad aan en ook een ring aan de hand, de ring als het teken van het zoonschap. De zoon krijgt dus niet alleen vergeving, dat ook, maar hij wordt tevens in ere hersteld. Zonder die liefdevolle aanvaarding van zijn vader, zou hij wel vergeving hebben ontvangen, maar zou hij zijn schaamte nooit zijn kwijtgeraakt. Hij zou blijven rondlopen met gevoelens van: ik ben tekortgeschoten, ik heb het niet gehaald. Ik beantwoord niet aan wat mensen van mij verwachten…ja, ik heb een hekel aan mezelf.  Begrijpen wij het? Als wij voor God komen te staan, draait niet alles om gericht, genade en vergeving. Als het om tekortschieten gaat, treedt God zó op ons toe dat Hij ons omarmt en ons als Zijn zonen ziet.

Met deze onderscheiding in ons achterhoofd, dit wonder van genade, werkt die genade toch iets uit? Die wil zich ook uitwerken in ons leven en wel zo dat wij gaan groeien, juist ook in het vruchtdragen. Zeg het daarom maar eens hardop tegen jezelf: ‘Ik ben met Christus een nieuwe schepping; ik ben het zout van de aarde en ik ben het licht in de wereld, ik ben het, want Hij zegt dat tegen mij én over mij’.

Ik kwam een Frans gebed tegen, dat in onze taal vertaald, luidt:

Zeg niet Vader
   als jij je niet als zoon gedraagt.
Zeg niet Onze
   als je opgesloten zit in je egoïsme.
Zeg niet die in de hemelen zijt
   als je alleen maar aan aardse dingen denkt.
Zeg niet Uw naam worde geheiligd
   als je alleen maar aan je eigen eer denkt.
Zeg niet Uw koninkrijk kome
   als je het verwart met materieel succes.
Zeg niet Uw wil geschiede
   als je het niet accepteert wanneer die je niet bevalt.
Zeg niet Geef ons heden ons dagelijks brood
   als je je niet bekommert om wie armoede lijdt.
Zeg niet Vergeef ons onze schulden
   als je wrok blijft koesteren jegens je naaste.
Zeg niet Leid ons niet in verzoeking
   als jij jezelf eraan blootstelt.
Zeg niet Verlos ons van de boze
   als jij jezelf niet met hart en ziel inzet voor het goede.
Zeg niet Amen
   als je de woorden van het Onze Vader niet serieus neemt.

Misschien zouden wij het zelf allemaal wat anders formuleren, maar de strekking van dit gebed is duidelijk. Dat wij ons in dit nieuwe jaar mogen oefenen ‘kinderen van Gods Koninkrijk’ te zijn, kinderen die geroepen zijn om, in de gemeenschap met God in Jezus Christus en in de kracht van de Geest, tekenen van Gods nieuwe wereld te laten zien, zoals Franciscus van Assisi bad:

O Heer, maak mij een werktuig van uw vrede:
zodat ik liefde verspreid waar men elkaar haat,
dat ik vergeef waar men elkaar beledigt,
dat ik verenig waar men strijdt,
dat ik de waarheid spreek waar dwaling heerst,
dat ik het geloof breng waar twijfel terneer drukt,
dat ik hoop wek waar vertwijfeling heerst,
dat ik Uw licht ontsteek waar duisternis is,
dat ik vreugde breng waar leed woont.

O Heer, laat mij er naar streven niet dat ik getroost word,
maar dat ik troost breng,
niet dat ik begrepen word, maar dat ik de ander versta,
niet dat ik geliefd word, maar dat ik liefheb.

Want wie geeft, ontvangt,
wie zich zelf vergeet, die vindt,
wie vergeeft, hem wordt vergeven
en wie sterft, ontwaakt ten eeuwigen leven.

 

Een mooi en zinvol 2021 toegewenst

Ds. William Quak