Welkom op de website van de Hervormde Gemeente Rockanje, behorend tot de Protestanse Kerk in Nederland
(PKN). Hier vindt u informatie over onze kerkelijke gemeente.

Rockanje, gelegen aan de zuidwest kust van het eiland Voorne-Putten staat bekend als familiebadplaats en be-
hoort tot de provincie Zuid-Holland. Reeds in 1389 werd er in oude geschriften en op kaarten melding gemaakt
van Rockanje en van de toenmalige dorpskerk. Het blijft intrigerend om te weten dat sindsdien inwoners van
Rockanje hier wekelijks bijeen kwamen in voor- en tegenspoed, rondom het woord van God: de geopende Bijbel.
En ook nu geloven we dat de kerk een boodschap heeft die van levensbelang is voor een ieder van ons.
De boodschap van heil en verzoening door Jezus Christus De Zoon van God.
Zijn lijden, sterven en opstanding uit de dood heeft ons met God verzoend. Door dat Evangelie mogen
we geleid en geinspireerd worden in onze erediensten en in ons dagelijks leven. Blader op uw gemak
door deze website en zie het als een eerste , uitnodigende kennismaking.
Tegelijkertijd is het een handleiding zowel voor onze kerkleden als voor een ieder die zich bij onze
gemeente betrokken voelt, dus ook voor de zomergasten die onze badplaats bezoeken en voor
geïnteresseerde inwoners uit deze regio. We hopen dat het u op weg helpt!
Vanzelfsprekend bent u allemaal van harte welkom tijdens onze wekelijkse samenkomsten en verdere
activiteiten waarin Christus centraal mag staan in verkondiging en lofprijzing.



 

 

              is gerestaureerd en opgeknapt. Het is allemaal begonnen in 1389. Het
              oudste gebouw van Rockanje is toen gebouwd als Rooms Katholiek
              bedehuis.
              De plaats van de kerk is nagenoeg in het midden van de toenmalige leng-
              temaat van de dorpskern gekozen, om zogezegd "de kerk in het midden"
              te houden.
              De eerste vermelding van een pastoor van de kerk luidt: 
              "Heer Lam  Prochipape in Rockangen".
              Na de reformatie was er in 1574 sprake van de eerste predikant 
              ds. Hector Claaz, sindsdien zijn vele predikanten voorgegaan in Rockanje,
              zoals deze ook worden vermeld op de predikantenborden, die aan de
              kerkmuren hangen. 
              De kerk is door de jaren heen vele malen verbouwd en gerestaureerd.
              Zo werd in 1640 de toren gesloopt en vervangen door een houten
              daktorentje. In 1882 werd de noordmuur van het kerkschip gerestaureerd.
              Dankzij de inzet van de vele vrijwilligers met name via de verkoopdagen
              in de Snuffelloods, kan nog regelmatig onderhoud en restauratie aan dit
              fraaie kerkgebouw plaatsvinden. Ook kon daardoor enkele jaren geleden
              het fraaie Van Oeckelen orgel, geplaatst in 1884, worden gerestaureerd.
              Wie de kerk bezoekt kan constateren, dat dit oudste historische gebouw
              van Rockanje het waard is om behouden te blijven!!  





 

 

 

OP WEG NAAR PASEN

 

Deze weg verloopt dit jaar totaal anders dan wij zijn gewend. Het coronavirus, om het gemakshalve zo te noemen, heeft een ongekende impact op ons bestaan, wereldwijd.

Het is alsof je deel uitmaakt van een horrorfilm.

De onbekendheid van het virus roept vele vragen op.

Wij voelen ons bedreigd en tevens bewust van onze kwetsbaarheid.

 

Hoe moet je dit virus theologisch duiden?

 

Dominee Jochem Roos van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland weet het wel: het coronavirus is er het bewijs van ‘dat de HEERE een twist heeft met de inwoners van de wereld’. Het virus wordt in die kringen vergeleken met ‘de plagen in Egypte’, om de mens tot inkeer te brengen. Zo werd door ds. Mallan in 1953 ook gesproken over de watersnoodramp. Hij had het toen over ‘de majesteit des HEEREN in de weg van Zijn oordelen’.

 

Deze gedachte is oud en zeker niet alleen christelijk.

De oude Grieken verbonden aan iedere ziekte een boze godheid. Nu kán ziekte een gevolg van zonden zijn, maar het zijn dan altijd wel mijn zonden.

Zo belijdt David in Ps.38: ‘Mijn wonden zweren en stinken vanwege mijn lichtzinnige leven’. Maar wij horen in de Bijbel ook van Job, die zich beklaagt dat hij als rechtvaardige moet lijden.

 

In mijn optiek is het dan ook te simpel om te stellen dat Gods oordelen over de wereld gaan.

In het Oude Testament zien wij duidelijk dat God Zijn oordelen kan aankondigen, maar dat er tevens wordt vermeld wat de reden ervan is. Altijd een verband leggen tussen bepaalde rampen die mensen overkomen en hun zonden is bijbels gezien niet houdbaar.

Als God met de watersnoodramp in 1953 straffend heeft willen vergelden, dan zou Hij erbij moeten hebben gezegd waarom juist de mensen in Zuid-Holland en Zeeland deze straf hadden verdiend en anderen niet. Wij belijden God als een rechtvaardig Rechter. Een dergelijke rechter vertelt in het vonnis, voorafgaande aan de strafuitvoering, altijd waarom iemand een bepaalde straf krijgt opgelegd.

 

Is het coronavirus dan misschien ‘het vierde paard’ uit het laatste Bijbelboek? ‘Toen zag ik een vaalgeel paard. De ruiter heette dood, en Dodenrijk vergezelde hem. Zij kregen verlof om op een vierde deel van de aarde dood en verderf te zaaien, door middel van het zwaard, hongersnood, dodelijke ziekten en wilde dieren’(Openb.6:8).

Wat je uit deze tekst kunt afleiden is dat God blijkbaar speelruimte geeft aan de antimachten. Dat is iets anders dan dat Hij Zich aan die antimachten heeft verbonden. In elke ziekte of in elke ramp zit iets demonisch.

 

De Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer houdt in het spannende jaar 1932 een preek over Matth.24. Hij voert de machten van oorlog, honger en rondwarende ziekte sprekend op. ‘Het leek even alsof Christus had overwonnen, maar nu roepen die machten ineens: “Wij zijn er nog! Kijk naar ons en word bevreesd! Wij zijn onze macht niet kwijt. Wij leven. En onze namen zijn: Oorlog, Ziekte en Honger”.

Ze lijken soms wel de échte machthebbers in de wereld, zo zegt Bonhoeffer, maar het zijn door Christus verslagen vijanden. Ze spartelen alleen nog hevig na.

 

Mooi gezegd! Zijn woorden wil ik dan ook als een correctie zien op het veelgehoorde standpunt dat het coronavirus een teken is dat het einde van de tijden zeer nabij is. De antimachten zijn er altijd al geweest. Wie het corona-virus als een teken van het einde der tijden wil zien, gaat voorbij, om maar iets te noemen, aan de Zwarte Dood (de pest) waaraan in 1346 een derde van de Europese bevolking stierf. Laten wij ook de Spaanse Griep niet vergeten, die precies honderd jaar geleden 50 miljoen slachtoffers eiste.

 

Wij leven blijkbaar in een wereld waarin er op allerlei momenten aardbevingen, tsunami’s ontstaan, en kankercellen en virussen die muteren en zo voor mensen gevaarlijk worden.

Zo gaan de dingen in ‘de best mogelijke wereld’ die God kon scheppen, zoals de achttiende-eeuwse filosoof Leibniz meende. Of,

Zo gaan de dingen in deze gebroken schepping die in barensnood verkeert en uitkijkt naar de verlossing, zoals in Rom.8 wordt beschreven.

Het feit is dat natuurlijk kwaad, waaronder ook dus dit coronavirus, op een kwade dag mensen kan treffen, veelal zonder aanwijsbare oorzaak of een hoger doel.

 

De ouderen onder ons kennen vast nog wel zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus: ‘Wat verstaat gij onder de voorzienigheid van God?’ Het antwoord luidt ‘dat alle dingen ons niet bij toeval maar uit Zijn vaderlijke hand ons toekomen’. Wie zondag 10 losmaakt van zondag 9 loopt radicaal vast. In die zondag wordt namelijk gezegd dat God om Zijn Zoon Christus mijn God en mijn vader is. Ik val dus nooit uit Gods handen, wat er ook gebeurt. Zijn handen zijn in Christus naar mij uitgestrekt, ja, die handen zijn dragend onder mijn leven. ‘

Wat is dat voor een God die keelkanker beschikt?’, zo vraagt Maarten ’t Hart zich af in zijn boek ‘Een vlucht regenwulpen’. Hij baseert zijn uitspraak op zondag 10. Alsof God een uitdeler is van leed en ellende en niet de Bron van al het goede.

 

Wanneer God speelruimte geeft aan de antimachten, mag er bedacht worden dat die antimachten Hem niet ontgaan. Sterker nog: die antimachten zijn definitief veroordeeld en verslagen. Dat wat met Christus is gebeurd op Golgotha, dat wat Hij bewust heeft ondergaan en waar Hij bewust aan is ten onder gegaan, dat is op Pasen de totale overwinning op de antimachten gebleken. Ze lijken soms nog steeds de échte machthebbers in de wereld, maar het zijn door Christus verslagen vijanden. Ze roeren zich nog, soms heel heftig, zoals nu, maar het zijn stuiptrekkingen.

 

Daarom mogen wij op grond van het evangelie hoop hebben. Laten wij die hoop voor onszelf vasthouden. Laten wij die hoop uitstralen naar onze omgeving. Het is Goede Vrijdag en Pasen geweest…God heeft Zich niet onbetuigd gelaten. Zijn nieuwe wereld waarin voor ziekte en dood geen plek meer zal zijn, voor geen enkele antimacht, is stevig gefundeerd.

Daarom verwachten wij, in vertrouwen op Gods belofte, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Dat verwachten betekent niet ‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw’. Integendeel. Wij weten ons, ziende op Christus, als kinderen van God de Vader, de Almachtige, Schepper van hemel en aarde. Wij willen ons dan ook als Zijn kinderen gedragen en dus houden wij Zijn Naam hoog, vertolken wij Zijn goedheid, nemen wij het voor Hem op, als ten onrechte, zoals ik hierboven heb uitgelegd, Zijn Naam in verband wordt gebracht met dit virus .

Laten wij daar ook zelf voor oppassen! - en proberen wij met elkaar onze hoop praktisch gestalte te geven door niet bij de pakken te gaan neerzitten. Ik wil dit stukje beëindigen met een gedicht van Michel van der Plas, getiteld ‘De rots’:

 

Als niemand mij meer hoort of ziet

in nood of doodsgevaar,

dan weet ik: God vergeet mij niet,

Hij maakt Zijn woorden waar.

 

Hij is mijn waarheid en mijn recht,

Hij is de toeverlaat

Die doet wat Hij heeft toegezegd,

Die voor Zijn mensen staat.

 

Hij is de rots waarop ik bouw,

de ene Naam Die redt,

Hij is de troost Die ik vertrouw,

het heil van mijn gebed.

 

Hij is mijn koning en profeet,

mijn schuilplaats en mijn schild,

de Vriend Die van mijn vrezen weet

en Die mijn honger stilt.

 

Hij is mijn macht, Hij is mijn moed,

mijn toekomst in de tijd,

Hij is mijn God, Hij is voorgoed

de grote zekerheid.

 

Ds. William Quak